เป็นเรื่องยากที่จะทำ..แต่เป็นเรื่องที่น่าทำ

Sornpraram

เป็นเรื่องยากที่จะทำ..แต่เป็นเรื่องที่น่าทำ

จากจิตสู่จิตและพุทธะในตัวคุณ

จากโมหจิตถึงจิตเดิมแท้ เมื่อไหร่ที่ความคิดฝ่ายกุศลเกิดขึ้นก็ให้รับรู้ว่า “ความคิดที่เป็นกุศลเกิดขึ้นแล้ว“ และ ถ้าหากความคิดฝ่ายอกุศลเกิดขึ้น ก็ให้รับรู้ว่า “ความคิดฝ่ายอกุศลเกิดขึ้นแล้ว“ อย่าไปเกาะติดหรือพยายามกำจัดมัน ถึงแม้เธอจะไม่ชอบมันก็ตาม รับรู้มันเฉยๆก็พอ แล้วถ้าหากมันจากไปเธอกต้องรู้ว่ามันจากไปแล้ว หากมันยังอยู่เธอก็รู้ว่ามันยังอยู่ เมื่อใดเธอมีสติถึงขนาดนี้ เมื่อนั้นเธอไม่มีอะไรที่ต้องกลัว
  
ในพระสูตรกล่าวไว้ว่า จิตนั้นก็เหมือนกับลิงที่โหนตัวจากกิ่งไม้หนึ่งไปอีกกิ่งไม้หนึ่งในป่า เพื่อไม่ให้ลิงคลาดสายตาเราไปใด้ขณะเคลื่อนที่ไป เราต้องมองมันอยู่ตลอดเวลา ในพระสูตรกล่าวว่าต้องเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับลิงนั้น


การทึ่จิตตามรู้จิตนั้นเหมือนวัตถุกับเงาของมัน วัตถุไม่สามารถไล่เงาให้พ้นไปได้ ทุ้งสองเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ...เมื่อใดก็ตาม ทีเรารู้เท่าทันจิตเราตลอดเวลาโดยตรง จิตก็ไม่ใช่ลิงอีกต่อไป เพราะมันไม่มีจิตสองดวง ดวงหนึ่งวิ่งโหนไปตามกิ่งไม้ และอีกดวงหนึ่งเอาเชือกวิ่งไล่ตามอีกตัวไป



วิถีทางระหว่างช่วงแห่งการสังเกตจิต จนถึงการเห็นแจ้งในธรรมชาติของตนเองนั้นไม่ยากจนเกินไป เมื่อเธอสามารถทำให้จิตสงบระงับ เวทนาและความคิดไม่อาจรบกวนเธอได้ ณ.จุดนั้นจิตเธอก็รวมเป็นหนึ่งแล้ว จิตของเธอก็จะบังคับบัญชาจิตของเธอโดยตรงด้วยวิธีมหัศจรรย์ทีเดียว “ฉัน“ และ “ไม่ใช่ฉัน“ จะหมดไป


พุทธะ คือ สภาวะหนึ่งเดียวเหนือมายาทั้งปวงที่เกิดขึ้นด้วยความคิดและภาษา (ท่าน ติช นัท ฮันห์)

http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=surya21&group=6&month=18-03-2016&gblog=13

Sornpraram