กรรมฐานป้องกันยาพิษ (หลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม)

oustayutt

จากหนังสือกฏแห่งกรรม ธรรมปฏิบัติ เล่มที่ ๕เครดิตภาพ : [size=21.3333px]http://www.book-d.com

พระภาวนาวิสุทธิคุณ

                         มีเรื่องอัศจรรย์เรื่องหนึ่ง เมื่อ พ.ศ. ๒๔๙๘ มีครอบครัวหนึ่งพ่อแม่เป็นคนใจบุญกุศล แต่ใจบุญสำหรับเอาหน้า ชอบทอดกฐิน ผ้าป่า ชอบทำบุญมาก ๆ มีนาอยู่ ๘๐ ไร่ ในสมัยนั้น มีเขยสองเขย เรียกว่าเขยเล็กและเขยใหญ่ เขยเล็กอยู่ที่จังหวัดชัยนาทเป็นคนขี้เกียจและขี้อิจฉาริษยา เขยใหญ่เป็นคนจังหวัดขอนแก่น มาเป็นลูกจ้างทำนาตั้งแต่อายุ ๑๗-๑๘ ปี ที่บ้านนั้น เขาบวชให้ได้มาศึกษาวิปัสสนากับอาตมาที่วัดพรหมบุรี จ.สิงห์บุรี จนได้มาเป็นลูกเขยบ้านนี้ มีนาอยู่ ๒ แห่ง แห่งหนึ่งเป็นนาดอน อีกแห่งเหนึ่งเป็นนาลุ่ม
เมื่อก่อนนี้ยังไม่มีคลองชลประทาน ต้องอาศัยน้ำไหลเข้าบางมาท่วมข้าว พ่อแม่ก็อคติ รักลูกเขยคนเล็ก เกลียดลูกเขยคนใหญ่ มีนาดียกให้ลูกเขยคนเล็ก นาไม่ดีให้ลูกเขยคนใหญ่ เขยคนเล็กได้นาลุ่มใช้ปลูกข้าวหนักข้าวกลาง เขยคนใหญ่ได้นาดอนปลูกข้าวเบาน้ำไม่ท่วม
             เขยคนใหญ่นี้เป็นลูกศิษย์กรรมฐาน โง่ ๆ เง่า ๆ ไม่เอาเหนือเอาใต้ ไม่ค่อยพูดจากับใคร นั่งกรรมฐานทุกวัน ให้นาไหนก็เอาทั้งนั้น ได้นาข้าวเบาน้ำไม่ท่วมสองคนสามีภรรยาก็ช่วยกันทำคันนาให้สูงขังน้ำ ทำนาด้วย เจริญวิปัสสนาด้วย เขยคนเล็กได้นาลุ่มที่เขาเคยทำนาดี น้ำไหลเข้าไปในบาง พาผักบุ้งผักปอดไหลเข้าไปในนาเต็มไปหมด นาลุ่มที่เคยได้ดีกลับไม่ได้ นาดอนของลูกเขยใหญ่กลับได้ดิบได้
ดี อาตมาถามเขาว่า “ทำนาดีได้อย่างไร” เขาบอกว่า ทำไปอธิษฐานไปและเจริญวิปัสสนากรรมฐานที่นานั้น ทั้งสองสามีภรรยา นานั้นก็ดี ข้าวดีมาก ก็คันนาสูงทำด้วยตัวเอง ทำได้สองสามปี ปลูกบ้านได้หนึ่งหลังและซื้อนาเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งแปลง
            

Marine

Sornpraram