ถึงวันที่ต้องส่งลูกแก้วมณีราชากลับสู่มืออาจารย์

ยักษา

     ตอนแรกว่าจะไม่อยากเขียนประจานตัวเอง แต่ก็คงต้องยอมรับความจริงและอยากให้เป็นอุทาหรณ์ให้กับพี่น้อง คศช.  เราเคยได้ยินมานานแล้วว่า ลูกแก้วมณีราชานั้นเป็นของหลวงปู่ที่มอบให้ลูกศิษย์แต่ละคนผ่านมือของอาจารย์ ถือเป็นความภาคภูมิใจสูงสุดอย่างหนึ่งของพวกเรา เพราะเปรียบเสมือนการได้รับการยอมรับจากอาจารย์และหลวงปู่ว่า เราเป็น คศช. เต็มตัว และเมื่อผู้ได้รับปฏิบัติดี ปฏิบัตชอบ ทำสมาธิ สวดมนต์อยู่ประจำลูกแก้วน้นก็จะยิ่งดูใส ขึ้นเรื่อยๆ แต่หากใครนิ่งเฉยและไม่สวดมนต์ ปฏิบัติแล้วลูกแก้วก็จะขุ่นลงเช่นกัน และยิ่งถ้าทำสิ่งที่ไม่ดี หรือผิดศีล อาจจะทำให้ลูกแก้วนั้นยิ่งดูหมองจนเห็นได้ชัด
    ผมเป็นคนหนึ่งที่รู้ผิด ชอบ ชั่ว ดี แต่ไม่ค่อยสนใจและมักทำอะไรตามอารมณ์เสมอ เข้าสำนักมาได้พักหนึ่งอาจารย์ก็มอบลูกแก้วให้ ก่อนไหว้ครูปีที่แล้ว เริ่มรู้สึกลำพองว่าเป็น คศช. เต็มตัว ตอนแรกก็เน้นสวดมนต์และปฏิบัติอย่างต่อเนี่อง ด้วยความเห่อของใหม่ แต่ยิ่งนานวันเข้า และด้วยการที่อยู่ไม่เป็นที่เป็นทางยิ่งทำให้ห่างจากการปฏิบัติและสวดมนต์ไปเรื่อยๆ แล้วด้วยงานทำให้ต้องเป็นคนผิดคำพูด และทำอะไรไม่สนใจความรู้สึกของคนอื่น และอีกหลายเรื่องที่ไม่ขอกล่าว ณ ที่นี้ จนกระทั่งมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่เดือนก่อน ที่มีแค่ผมกับอาจารย์ที่รู้
   ผมเริ่มสังเกตุเห็นความเปลี่ยนแปลงจากความใสของลูกแก้ว จนกลายเป็นขุ่นและหมอง อย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว อาจารย์เคยแอบเตือนผมเป็นการส่วนตัวมาแล้วครั้งหนึ่ง แต่ผมก็ไม่เคยเปลี่ยนตัวเองสักที จนวันนี้ อาจารย์เอ่ยปากขอลูกแก้วคืนเป็นการชั่วคราว จนกว่าหลวงปู่และอาจารย์จะเห็นสมควร ว่า ผมดีพอ เมื่อไรเมื่อนั้นลูกแก้วถึงจะกลับมาอยู่ในมือผมอีกครั้ง
   จึงอยากเตือนพี่น้องผองเพื่อนว่า เมื่อได้ลูกแก้วมณีราชามาแล้วก็อย่าทำเหมือนไก้ได้พลอย หรือลิงได้แก้ว อย่าถือว่าของมาอยู่ที่ตัวเราแล้วจะอยู่ที่ตัวเราตลอดไป การที่เราได้มาเชื่อเถอะครับว่าไม่ยากเท่ากับการที่จะรักษาเอาไว้ ที่ผมเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาเพราะต้องการบอกทุกคนให้รู้ว่า คุณค่าของรักของเรานั้นจะชัดเจนขึ้น ในวันที่ของนั้นหลุดมือเราไปแล้ว เพราะฉนั้นอยากให้พี่น้องหันมามองที่ลูกแก้วที่คอตัวเองอย่าภาคภูมิใจที่ยังอยู่กับตัวท่านในวันนี้ เพราะตราบใดที่ยังมีลูกแก้วอยู่แสดงว่าทุกคนนั้นยังดีพอ แต่อย่าละเลยจนลืมให้ความสำคัญกับการทำดีอย่างต่อเนื่อง มิฉนั้นอาจจะลงเอยเหมือนผมก็เป็นได้
    ผมก็ทำได้แค่ ทำความดีและรอเวลาให้ดีพอกับคุณค่าของลูกแก้วมณีราชา แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นจะดีพอในสายตาหลวงปู่และอาจารย์หรือเปล่า หรือจะไม่มีวันนั้น...
   

ยักษา

suandhon08 ตอบกลับเมื่อ 2013-5-16 20:46
ยังไม่ได้นี่สิ  ต้องทำยังไงดี  
...

เมื่อถึงเวลาอันควรครับ ทุกคนที่นี่กว่าจะได้มาก็ยากเย็นแสนเข็ญ ไม่ใช่ว่าไม่ดีพอนะครับแต่แค่ยังไม่ถึงเวลา และเป็นการทดสอบจิตใจ อย่าน้อยใจเลยครับ แล้วการได้มานั่นก็หมายถึงการทดสอบขั้นต่อไปอีก
ใจเย็นๆครับ
อะไรเป็นของเราก็เป็นครับ อะไรไม่ใช่ต่อให้อยู่ในมือเราแล้วก็อาจ....เหมือนอย่างผม
ค่อยๆเป็นค่อยๆไป ครับ

ยักษา

ต้องไม่ปล่อยให้อารมณ์ครอบงำสติ นะครับ อย่าตามใจตัวเองทุกเรื่อง อย่าปล่อยให้อารมณ์ครอบงำจนลืมว่าสิ่งที่ทำนั้นมันส่งผลกับใครหรือเปล่า
มองลูกแก้ว แล้วใช้เป็นตัวเตือนสติ เสมือนมีจิตของอาจาย์และหลวงปู่อยู่กับเรา เพราะฉนั้นก่อนจะทำอะไรไม่ดี ต้องระลึกถึงท่านทั้งสองเป็นความยับยั้งช่างใจ และละอายกับสิ่งที่ไม่ควรทำ
_/\_

ยักษา

ดาหลา ตอบกลับเมื่อ 2013-5-16 21:05
เขียนดีเหมือนรู้ผิดถูก ดีนะคะ แต่ทำไมตอนทำถึงไม่คิ ...

ครับ

ยักษา

majoy ตอบกลับเมื่อ 2013-5-16 21:07
ขอบคุณครับ พี่คือลูกผู้ชายตัวจริง

อุทาหรณ์ครับศิษย์พี่มาจอย ถึงวันนี้จะยังไม่ได้ลูกแก้ว แต่พี่ก็รู้สึกเหมือนมาจอยมีลูกแก้วอยู่ในใจแล้วเสมอใช่ไหม
เพราะทุกผิด ชอบ ชั่ว ดี ที่มาจอยทำมีหลวงปู่และอาจารย์เป็นลมหายใจอยู่แล้ว
รักและเคารพศิษย์พี่ครับ ชอบเพราะถึงไม่ได้ลูกแก้วก็ไม่เคยร้องขอ หรือน้อยใจเลย แค่แอบบ่นใจแค่นั้น ^ ^
....

ยักษา

Autsadakorn ตอบกลับเมื่อ 2013-5-16 21:28
ครับเมื่ออาจารย์เรียกคืนเราก็ต้องคืนให้อาจารย์
อย่ ...

       _/\_

ยักษา

majoy ตอบกลับเมื่อ 2013-5-16 21:41
555 มีบ้างครับ เป็นบ้างเวลากิเลสมันมีอำนาจเหนือกว่า  ...

ป่านนี้ หลวงปู่และอาจารย์คงได้ยิน ความในใจของศิษย์พี่แล้วครับ

ยักษา

majoy ตอบกลับเมื่อ 2013-5-16 21:52
อาจารย์เคบบอกว่า ถ้าของเป็นของเรา ถึงเวลาที่เหมาะส ...

ชอบครับ ที่คิดแบบนี้

ยักษา

ธุลีดิน ตอบกลับเมื่อ 2013-5-17 11:22
ดีครับพี่... ทำผิดแล้วรู้ว่าผิด ข้างในลึกๆย่อมมีความ ...

ขอบคุณครับ ...ประคองสติและรักษาความดีไว้ให้มั่น
รักษาลูกแก้วที่คอเผื่อผมด้วยนะครับ
_/\_

ยักษา

Nujeab ตอบกลับเมื่อ 2013-5-17 11:27
เป็นกำลังใจให้พี่ยักษ์ครับ ถือซะว่าเป็นโอกาสพิสูจน ...

สำนึกผสมละอายใจ ครับ แต่สุดท้ายเหนืออื่นใดก็คือ...ปล่อยวาง ยอมรับความจริงในสิ่งที่เป็นและปรับปรุงแก้ไขครับ
ใครที่รู้ตัวว่าผิดอะไรเล็กน้อยหรือมากมายก็ตามแต่ยังมีโอกาสได้ครอบครองลูกแก้วอยู่ก็รีบปรับปรุงก่อนที่จะโดนทวงคืนเป็นรายต่อไปนะครับ
ให้ความสำคัญและระลึกถึงหลวงปู่และอาจารย์ทุกครั้งที่มองเห็นลูกแก้วมณีราชา ที่ตัว ครับ