ดอกกัญชา คู่กับดอกฟ้าคงไม่มี

Sornpraram

เกิดเป็นชาวดิน ถวิลคอยแหงนคอตั้งบ่า
มุ่งหวังจะเด็ดดอกฟ้า หวังว่าจะได้เชยชม

ถูกเขาหยามหมิ่น ว่าเป็นดินโคลนตม
ถูกเขาเอาน้ำลายถ่ม จึงต้องอกตรมหนักหนา

    เกิดมามีกรรม จึงช้ำใจไม่มีสิ้นสร่าง
ระทมอกตรมอ้างว้าง เหมือนก้างทิ่มตำอุรา

Sornpraram

วาสนา คนนี้ หามีเท่า
บางคนเศร้า บางคนสุข ไร้ทุกข์ถม
บางคนเลิศ เกิดมา พาชื่นชม
ผสานสม คลุกเคล้า ไม่เท่ากัน

เหมือนดังฉัน บ้านป่า ชะตาน้อย
เกิดจากรอย คันไถ คนไร้ฝัน
ทำงานทน หากิน เพียงสิ้นวัน
หาเทียมทัน คนกรุง ผู้สูงเกิน

เธอทำงาน ห้องแอร์ แช่น้ำอาบ
ฉันเหม็นสาบ งานรัด แสนขัดเขิน
เจ้าพูดจา ฝรั่ง ฟังเพลิดเพลิน
ฉันยากเกิน แม้ทัก พูดสักคำ

เจ้าทานข้าว วางโต๊ะ ดูโอ่อ่า
ฉันนั่งพื้น ข้างฝา ดูน่าขำ
เธอใช้ช้อน ฉันถือ ด้วยมือดำ
ข้าวเหนียวจ้ำ  แจ่วบอง หมองอุรา

เธอพบคน สูงศักดิ์ ทักทายทั่ว
แต่ฉันมัว ทักทาย คนใกล้หน้า
เจ้าแต่ทรง งดงาม ตามเวลา
ฉันจะหา แค่ใส่ แทบไม่มี

โอ้..หนอว่า ชะตา ช่างมาหนัก
แม้ของรัก ก็หาย ใจหมองศรี
เปรียบกับเพื่อน ห่างกัน หลายขั้นซี
เพราะชาตินี้ ด้อยค่า เกินคว้าดาว

ที่เป็นอยู่ ต้องขยัน หมั่นฝึกฝน
ทุกอย่างทน อดกลั้น ใจสั่นหนาว
มีรักหนึ่ง ขุ่นเคือง หมดเรื่องราว
และปวดร้าว รันทด กับบทกลอน

กลัวเหลือเกิน เพื่อนว่า ไอ้..ลาโง่
ตอกคำโต หน้างาย จนถ่ายถอน
กลัวเหลือเกิน คนที่แคร์ เล่นแง่งอน
กลัวสะท้อน ไม่ประสาน เหมือนงานเดิม

วาสนา คนเศร้า ก็เท่านี้
ทุกอย่างที่ จะร้อง ฉลองเฉลิม
กลับขาดตก บกพร่อง จึงต้องเติม
ทั้งสร้างเสริม หัวใจ ให้แข็งแรง

Sornpraram

ดวงชะตาวาสนาพาสะอื้น
สุดจะฝืนขื่นขมระทมหมอง
ขาดเนื้อนวลชวนคล้ายหมายประคอง
ข่มใจมองแผ่นฟ้า...ภาพพร่ามัว
กระท่อมน้อยคอยนางอยู่อย่างนั้น
จวบถึงวันไม่เห็นมา...ตามหาทั่ว
ที่ธารน้ำยังจดจำเราถลำตัว
ลงเก็บบัวชมปลา...พี่มารอ
ลมหวลมาพัดอุราข้าหวั่นไหว
แสนอาลัยใครหนึ่งเคยซึ้งหนอ
ปล่อยอ้างว้างผู้เดียวเปลี่ยวใจรอ
ได้แต่ท้อ...ทรุดนั่งกลางท้องนา
มองสายน้ำยามนี้พี่ได้เห็น
ธารไหลเย็นพัดไปไกลหนักหนา
เหมือนเจ้าไปไกลลับไม่กลับมา
พี่ก้มหน้า..จูบดิน...สิ้นแล้วนาง
...แบบว่า..ชีวิตมันเศร้า

Sornpraram

ฉันรักเธอเท่าฟ้า ปรารถนาเธอยิ่งสิ่งใด
ถึงเธอจะเป็นเดนใคร
เธอเป็นเช่นไรฉันก็ไม่พะวง
ฉันรักเธอยิ่งนัก สุดจะรักภักดีมั่นคง
ขอเพียงให้ใจเธอตรง
รักฉันมั่นคงเหมือนกับฉันรักเธอ

รักจริงๆ นะเธอนะ
เธอล่ะจ๊ะรักฉันบ้างมั้ยเออ
รักฉันสักหน่อยนะเธอ
อย่าปล่อยให้เพ้อเพ้ออยู่เดียวดาย

ฉันรักเธอเท่าฟ้า
ปรารถนาเธอมาแนบกาย
รักเธอไปจนวันตาย
ฟ้าดินสลาย ฉันไม่คลายรักเธอ

รักจริงๆ นะเธอนะ
เธอล่ะจ๊ะรักฉันบ้างมั้ยเออ
รักฉันสักหน่อยนะเธอ
อย่าปล่อยให้เพ้อเพ้ออยู่เดียวดาย

ฉันรักเธอเท่าฟ้า
ปรารถนาเธอมาแนบกาย
รักเธอไปจนวันตาย
ฟ้าดินสลาย ฉันไม่คลายรักเธอ

padiphatbeer

Sornpraram

padiphatbeer ตอบกลับเมื่อ 2016-3-26 17:30

majoy

กัญชา เสพแล้วติด ต้องให้ดอกฟ้ามาลองสักครา

Sornpraram

majoy ตอบกลับเมื่อ 2016-4-20 11:39
กัญชา เสพแล้วติด ต้องให้ดอกฟ้ามาลองสักครา

ลองดอกฟ้าแล้วจะติดหนักกว่ากัญชา

majoy

Sornpraram ตอบกลับเมื่อ 2016-4-20 11:53
ลองดอกฟ้าแล้วจะติดหนักกว่ากัญชา

มีแต่ดอกหญ้าอยู่ที่บ้าน ไว้จะออกเดินทางหาดอกฟ้า