|
ลองกับเสือ หลวงปู่คำคะนิงเคยเผชิญหน้ากับเสือ ช้างและสัตว์ป่าดุร้ายมามาก สัตว์เหล่านี้จะหลีกหนีไปไม่คุกคามข่มขู่แต่อย่างใต แต่มีอยู่ครั้งเดียวเท่านั้น ที่ถูกเสือคุกคามทำร้ายเอาถึงเลือดตกยางออก แต่ท่านถือว่าเป็นกรรมเก่าที่จะต้องรับเอาไว้ ท่านจึงไม่ถือสาขุ่นเคืองเสือตัวนั้น หลวงปู่คำคะนิงเล่าว่า “อาตมาจำพรรษาอยู่หลายถ้ำจำไม่ไหว มันมากถ้ำด้วยกัน ภูอีด่าง ภูข้อง ภูผาหมอน เวินบึก คันไฮ นาเรินคำมะไร ลานหม้อขาง แดนเสือ ดงช้าง อาตมาเคยอยู่มาแล้วทั้งนั้น ไม่เคยมีเรื่อง” “วันที่จะมีเรื่องนั้น อาตมาธุดงค์มาจากภูปัง วันนี้เป็นเวลากลางวัน อาตมานั่งพักอยู่กลางลานดินในป่าโปร่ง ได้ยินเสียงเสือโคร่งมันร้องคำรามดังกระหึ่ม” “อาตมาก็แปลกใจที่เสือมันออกหากินในป่าโปร่ง ซึ่งแถวนั้นไม่มีสัตว์ป่า พอที่จะให้มันล่า เพราะอยู่ใกล้หมู่บ้านคน อาตมาก็เหลียวมองไปทางเสียงมันร้อง” “มันเป็นเสือโคร่งตัวใหญ่ประมาณ 9 ศอก ตัวมันอ้วนกลมใหญ่ไม่ใช่เสือผอม แสดงว่ามันเป็นเสือดุร้ายหากินเก่งบ่อดอยาก ” “พอเห็นอาตมาเหลียวมองไปสบตามันพอดี เสือตัวนั้นก็หมอบลงทันที อาตมาก็หันหน้าไปเผชิญมัน” “แต่อาตมาหลับตาลง หลับไม่มิดนะ หรี่ ๆ ตาคอยดูซิว่ามันจะทำอย่างไร” “ขณะเดียวกัน อาตมาก็กำหนดลมหายใจ เดินลมเข้าว่าพุท เดินลมออกว่าโธ คือเจริญภาวนาพุทโธ ๆ ๆ นั่นแหละ” “พอเห็นอาตมานั่งหลับตาลง มันก็เดินเข้ามาส่งเสียงขู่คำรามดังฮึ่ม ๆ อาตมาก็หรี่ตาดู ในใจนั้นไม่ได้นึกกลัวเลย” “เป็นแต่เพียงสงสัยในจริตกิริยาของเสือตัวนี้ว่า มันจะเอายังไง อาตมาก็เจริญภาวนาอานาปานสติไปเรื่อย ๆ เป็นปรกติ” “เพราะคำภาวนาว่า พุทโธนี้เป็นพระคาถาศักดิ์สิทธิ์ที่สุด เป็นคาถารวบยอค คือพระธรรมแปดหมื่นสี่พันพระธรรมขันธ์ ย่อลงแล้วมารวมอยู่ที่ พุทโธ ตัวเดียวเท่านั้น” “เสือสางคางแดง ภูตผีปิศาจและสัตว์ร้ายทุกชนิดในป่ากลัวพระพุทโธอย่างที่สุด” “เสือโคร่งใหญ่ตัวนั้น พอมันเข้ามาใกล้ มันก็หยุดยืนจังก้าอยู่ตรงหน้า พออาตมาลืมตาขึ้นเผชิญมัน คือจ้องนัยน์ตามันอย่างเต็มที่ มันก็รีบหมอบลงทันที อาตมาก็นึกขำอยู่ในใจ จึงหรี่ตาลงอีกแอบดูอยู่” “พอเห็นอาตมาหลับตาลง มันก็เดินอ้อมร่างอาตมารอบหนึ่ง ส่งเสียงขู่คำรามอยู่เรื่อย ๆ ” “แล้วมันก็หยุดลง ใช้หางแหย่มาที่เอวข้างซ้ายอาตมา มันทำขยุกขยิกคล้ายคนเอามือมาจี้สีข้างอย่างนั้นแหละ” “อาตมาจั๊กจี้จนเกือบหัวเราะออกมา แต่ข่มใจยั้งปากไว้ได้ทัน เสือตัวนี้มันเล่นพิเรนแท้ ๆ อาตมาก็พยายามวางเฉย กำหนดลมหายใจเข้าออกพุทโธ ๆ ไปเรื่อย ๆ ” “ดูมันไป ไม่อยากจะใช้กระแสจิตบังคับอะไรมันให้อยู่ในอำนาจของเรา ปล่อยมันทำไปตามสบาย ว่างั้นเถอะ มันก็ได้ใจใหญ่ เดินอ้อมเอาหางมาแหย่เอวด้านขวาอีก” “เมื่อเห็นอาตมานั่งนิ่งเฉยเป็นขอนไม้ ไม่ไหวติง ไม่จั๊กจี้ดิ้นรนหวั่นไหว มันก็เดินอ้อมมาหยุดตรงหน้าอาตมา แล้วส่งเสียงคำรามดังสนั่นปานแก้วหูจะแตก คล้ายมันจะโกรธนั่นแหละที่เอาชนะตบะของอาตมาไม่ได้” “มันเลยหันหลังให้เอาตีนหลังทั้งสองข้างตะกุยดินตะกุยก้อนหินใส่อาตมา ก้อนหินขนาดเขื่องก้อนหนึ่งกระเด็นมาถูกหัวคิ้วอาตมาแตก เลือดไหลออกมาอาบหน้าแดงฉานทีเดียว แล้วเสือตัวนั้นก็กระโดดเข้าป่าหนีไป” “อาตมาเจ็บปวดมาก แผลรู้สึกว่าจะลึกถึงกระดูก แต่อาตมาก็ไม่ได้นึกโกรธเคืองมันแต่อย่างใด ถือว่ามันเป็นเจ้ากรรมนายเวรติดตามมาทวงหนี้กรรม ซึ่งอาตมาก็ต้องยอมรับเอาไว้แล้วแผ่เมตตาจิตส่งไปให้มัน” “อโหสิกรรมให้มัน ขอให้กรรมเวรหมดสิ้นกันเพียงแค่นี้ ในชาตินี้ อาตมาไม่คัดเลือด นั่งอยู่อย่างนั้น ปล่อยให้เลือดมันหยุดไหลไปเอง แล้วจึงไปล้างหน้า” ในขณะที่เสือส่งเสียงขู่คำราม ใช้หางแหย่จั๊กจี้สีข้างอยู่นั้น ถ้าหลวงปู่คำคะนิงทนไม่ไหวส่งเสียงหัวเราะออกมาหรือเขยึ้อนเคลื่อนไหว เสือจะทำประการใด หลวงปู่คำคะนิงให้คำตอบว่า “ถ้าเราแสดงอาการหวาดกลัวหรือจั๊กจี้ เคลื่อนไหวส่งเสียงหัวเราะออกมา จะถูกเสือโผนเข้าตะครุบขบกัดกินทันที สัญชาตญาณของเสือจะเป็นเช่นนั้น เพราะมันคิดว่าคนจะต่อสู้ทำอันตรายมัน” “แต่ตามปกตินั้น แม้แต่คนนอนหลับอยู่ในป่า เสือมันพบเข้ามันก็ขบกัดลากเอาไปกินก็เคยมี” “ในกรณีของอาตมานั่งนิ่งๆ ไม่ไหวติง ไม่สนใจที่มันยั่วยุ แสดงว่ามันลองใจดู มันรู้ด้วยว่าอาตมาเป็นพระผู้เจริญศีลภาวนา ไม่เป็นภัยอันตรายกับสัตว์ใด ๆ มันเลยไม่ขบกัดกิน” “แต่ที่มันตะกุยก้อนหินใสหน้าอาตมาจนแตกเลือดไหลนั้นสันนิษฐานได้เป็นสองกรณี” “หนึ่งเป็นเพราะเสือกับอาตมามีกรรมเก่าพัวพันกันมา” “สองอาจเป็นเพราะสันดานของเสือมันดุร้ายชอบเบ่ง ถือว่ายิ่งใหญ่เหนือสัตว์ป่าใด ๆ เวลามันลงกินน้ำที่ไหน มันก็จะหันหลังตะกุยดินใส่น้ำให้ขุ่นหลังจากมันกินน้ำอิ่มแล้ว” “เพื่อแสดงนิสัยพาลของมันคือกลั่นแกล้งสัตว์อื่นที่จะลงกินน้ำทีหลัง มันตะกุยหินใส่หน้าอาตมาอาจเป็นเพราะมันโกรธมันเบ่งใส่ก็ได้” หลวงปู่คำคะนิง สร้างพลังจิต กระทำสมาธิภาวนา ด้วยการเจริญอานาปานสติเป็นมาตรฐาน คือการเดินลมเข้า - ออก ภาวนาพุทโธนั่นเอง “การฝึกจิต ต้องฝึกอานาปานสติก่อน อานาปานสติเป็นกรรมฐานกองใหญ่และยากที่สุด” “กรรมฐาน 40 กอง อานาปานสติสำคัญที่สุด ฝึกยากที่สุด” “ถ้าใครได้กรรมฐานอานาปานสติแล้ว กรรมฐานอื่น ๆ ทำได้ง่ายมาก หากใครไม่ได้อานาปานสติเสียอย่างเดียว กรรมฐานอื่น ๆ ก็ไม่มีความหมาย” “ถ้าใครมาบอกว่า เขาไม่ได้อานาปานสติ แต่เขาได้กรรมฐานกองอื่น ๆ อีก 39 กอง อันนี้อย่าไปเชื่อ เพราะเชื่อไม่ได้” “เราจะเล่นกสิณ 10 อสุภะ 10 อนุสสติ 10 และอาหาเรปฎิกูลสัญญา จตุธาตุวัฏฐาน หรืออะไรก็ตาม ถ้าไม่ใช้อานาปานสติควบคู่ไปด้วยแล้วไม่มีทางจะได้ผล” “เพราะอานาปานสติเป็นกรรมฐานขั้นพื้นฐานใหญ่ที่สุดเป็นตัวนำของกรรมฐานทั้งหมด” หลวงปู่คำคะนิงกล่าว ดังนั้นท่านจึงเจริญภาวนากำหนดลมหายใจเข้าออกหรืออานาปานสติเป็นสุขวิหารธรรมอยู่เสมอ
| 
เจ้าของ
