หลวงปู่ศุขกำราบเสือสมิง

Sornpraram

หลวงปู่ศุขกำราบเสือสมิง




หลังจากที่หลวงปู่ศุขออกเดินทางออกมาจากเจ้างาดำสักพักใหญ่ก็เกิดฝนตกอย่างหนักหลวงปู่ศุขจึงชวนพระที่ร่วมเดินทางมาหลบใต้ร่มไม้ รอ อยู่นานกว่าฝนจะหยุดตกลงมา จากนั้นหลวงปู่ศุขจึงได้เดินทางต่อไปอีกประมาณ 3 ชั่วโมงก็ได้เวลาเย็นพอดี ในป่านั้นเวลาเย็นเเล้วก็จะมืดเร็วมากหลวงปู่ศุขท่านจึงได้ปักกลดในบริเวณนั้นโดยเลือกเอาที่ชัยภูมิเหมาะสม ไม่เป็นทางเสือผ่านเเละไม่ขวางทางผ่านน้ำ โดยปักกลดห่างจากพระอีก...รูปพอประมาณ เเล้วหลวงปู่ศุขจึงได้ก่อกองไฟอยู่ตรงกลางหลวงปู่จึงได้ต้มรากไม้ เพื่อเป็นยาถอนพิษไข้ ให้กับพระที่ป่วย เเล้วสั้งว่าถ้าเกิดอะไรหรือว่ามีใครมาเรียกไม่ต้องออกมาให้สวดภาวนาอยู่เเต่ภายในกลดนี้เท่านั้น
รอจนกว่าจะเช้าเเล้วค่อยออกมาพบกันเพราะรู้สึกเเปลกๆยังไงชอบกล จากนั้นหลวงปู่จึงได้เข้ากลดของท่านเพื่อทำการสวดภาวนา จนกระทั้งกลางดึกได้ยินเสียง''เเกรกกรากๆ'' รอบๆกลด
เงียบหายไปสักพักก็ได้ยินเสียงร้องไทยผสมสำเนียงกะเหรี่ยง
ให้หลวงปู่ศุข ''ช่วยด้วย'' เเต่หลวงปู่ท่านรู้ด้วยญาณสมาธิว่าเสียงนั้นมิใช่คน ท่านจึงหลับตาภาวนาต่อไปข้างฝ่ายพระอีกรูปที่อยู่ในกลดใกล้ๆกันก็ถูกเสียงเรียกขึ้นมาเหมือนกัน เเต่ก็เงียบไปจนในที่สุด
ก็ได้กลิ่นสาบเสือฉุนมาอย่างรุนเเรงมากโชยเข้ามาในกลด เเละปรากฏเงาดำใหญ่ของเสือโคร่งยืนทะมึนอยู่ภายนอกกลด มันเดินวนเวียนอยู่ภายนอกกลด เเต่ก็ไม่สามารถเข้ามาในกลดของหลวงปู่ได้ จนเวลาผ่านไปหลายชั่วโมงทุกอย่างก็เงียบสงบลง เเละไม่มีเหตุการณ์อะไรร้ายเเรงเกิดขึ้น หลวงปู่ศุขท่านก็เเผ่เมตตาไปให้ เเละพร้อมทั้งอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลไปให้ด้วย
เเล้วท่านก็พักผ่อนเอาเเรงจนรุ่งสว่างก็เดินทางออกมาสำรวจรอบๆกลด จึงได้พบรอยเท้าเสือโคร่งขนาดใหญ่มากเดินวนเวียนอยู่รอบๆ บริเวณที่ปักกลดของหลวงปู่ศุขเเละบริเวณกลดของพระที่ป่วย หลวงปู่ศุขจึงได้เก็บบริขารเเละเร่งเดินทางต่อไป จนกระทั้งสายจึงได้เข้าเขตหมู่บ้านกะเหรี่ยง เเละได้ทราบข่าวว่าเมื่อคืนนี้ได้
มีเสือสมิงเข้ามากัดคนในหมู่บ้านตายไปหนึ่งคนเเละได้กัดคนในหมู่บ้านตายไปคนหนึ่ง โดยเเปรงร่างเป็นหญิงสาวเข้ามาขอน้ำกิน ชาวกะเหรี่ยงซึ่งเคราะร้ายไม่ทันระวังตัวจึงลงไปเอาน้ำให้เลยถูกเสือกัดตาย เเละเสือได้ลากศพหายเข้าไปในป่า หลวงปู่ศุขจึงได้บอกชาวบ้านไปว่าเมื่อคืนมีเสือโคร่งตัวใหญ่มาวนเวียนอยู่รอบๆบริเวณ ที่ปักกลด เเละได้มีเสียงร้องเรียกให้ช่วยเป็นเสียงสำเนียงกะเหรี่ยงเเต่ท่านได้ทราบดีว่าเสียงนั้นเป็นเสียงเรียกของเสือสมิงจึงไม่ได้เปิดกลดเพื่อออกไปช่วย พวกชาวบ้านได้ฟังดังนั้นจึงได้นิมนต์หลวงปู่ศุขให้พักอยู่ในหมู่บ้านสักระยะหนึ่ง เพื่อเป็นขวัญกำลังใจให้ชาวบ้านโดยสัญญาว่าจะดูเเลเรื่องของฉันเป็นอย่างดี หลวงปู่ศุขท่านก็รับนิมนต์เเต่ได้บอกกับชาวบ้านว่าท่านต้องการ
เพียงยารักษาพระรูปที่ป่วยให้หายจากอาการไข้ป่า ซึ่งชาวบ้านก็รับปากเเละในคืนนั้นเองก็เป็นการพบกันเเบบเผชิญหน้าโดยตรงเมื่อเจ้าสมิงวายร้ายวกกลับเข้ามาวนเวียนอยู่ภายในในหมู่บ้านอีกรอบ โดยคราวนี้มันเปลี่ยนร่างเป็นเด็กวัยรุ่นทำทีว่าเข้ามาขอพักอาศัยหลับนอน ในหมู่บ้านเเต่หลวงปู่ศุขท่านได้เตรียมการต้อนรับมันล่วงหน้าเเล้ว โดยท่านได้ทำน้ำมนต์ไว้รอรับเเละปลุกควายธนูไว้คอยท่าพร้อมทั้งสั้งให้ชาวบ้านเตรียมคบไฟไว้เมื่อได้สัญญานก็จุดคบไฟขึ้นพร้อมกันเเล้วตีวงล้อมไว้เป็นวงกลมเพื่อที่ท่านจะได้จับเสือสมิงให้ได้เเละทำการปลดปล่อยวิญญาณของมัน เเล้วก็เป็นไปตามคาดหมายเมือเจ้าเสือสมิงร้ายมันหลุดเข้ามาในวงล้อมของหลวงปู่ศุขเเล้วหลวงปู่ศุขก็ปล่อยควายธนูออกไป ทันใดนั้น
ปรากฏควายร่างใหญ่ขึ้นวิ่งไล่ขวิดเสือในสมิงในร่างของเด็กวุยรุ่นจนกระเด็นกลับกลายเป็นร่างเสือโคร่งตัวใหญ่ส่งเสียงคำรามดูหน้ากลัว เลือดสดๆทะลักออกจากสีข้างของมันเเละหลวงปู่ศุขท่านก็ได้ส่งสัญญาณขึ้นชาวบ้านก็จุกคบไฟขึ้นพร้อมกันหลังจากนั้นก็ตีโอบรอบเจ้าเสือร้ายนั้นไว้ ส่วนควายธนูก็ก็วิ่งไล่ขวิดเสือสมิงอย่างดุดันเจ้าเสือร้ายก็สู้สุดกำลังเป็นจังหวะที่หลวงปู่ศุขท่านได้สาดน้ำมนต์ไปที่หลังของมัน เจ้าเสือโคร่งเมื่อถูกน้ำมนต์ก็หยุดการเคลื่อนไหว ส่งเสียงร้องอย่างโหยหวน เเล้วก็เเน่นิ่งไปกลายเป็นซากเสือที่เริ่มเน่าเหม็น ส่งกลิ่นคาวคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ หลวงปู่ศุขท่านจึงราดน้ำมนต์ที่เหลือทั้งหมดไปที่ตัวของมันเเละให้พวกชาวบ้านกะเหรี่ยงช่วยกันก่อกองไฟขึ้นมานำซากเน่าของมันโยน
เข้ากองไฟเพื่อเผาส่งวิญญาณพร้อมทั้งดวงวิญญาณของคนที่ถูกมันกัดตายเเละสิงอยู่ในร่างของมัน จากนั้สวดเเผ่เมตตาเเละอุทิศส่วนกุศลให้มันในคราเดียว เเละเมื่อทำการเผาซากศพเสือสมิงเรียบร้อย ท่านก็ให้ชาวบ้านช่วยทำการขุดหลุมฝังขี้เถ้าที่เผาจากซากศพเเล้วท่านก็ทำน้ำมนต์เพื่อประพรมให้ทั่วหมู่บ้าน จากนั้นท่านก็เเจกจ่ายด้ายมงคลที่ท่านปลุกเสกขึ้นมาให้กับชาวบ้านเพื่อเป็นสิริมงคลเเละกำลังใจ หลวงปู่ศุขพักอยู่ในหมู่บ้านกะเหรี่ยงประมาณห้าวัน เมื่ออาการไข้ของพระอีกรูปหายดีเเล้วท่านจึงชักชวนกันลาชาวบ้านเเละออกเดินทางต่อ โดยพระรูปนั้นได้ขอเเยกทางเพื่อที่จะเดินทางกลับเนื่องนางกลัวว่าอาการไข้จะย้อนเป็นขึ้นมาอีก หลวงปู่ศุขจึงได้เดินธุดงค์เพียงลำพัง

oustayutt