~ ยกพานครอบครู แล้ว " มึงอย่ากบฏกูนะ " ~

Sornpraram

~ ยกพานครอบครู แล้ว

" มึงอย่ากบฏกูนะ "~

Sornpraram

Sornpraram

~ ยกพานครอบครู แล้ว

" มึงอย่ากบฏกูนะ "~

Sornpraram

Sornpraram

majoy ตอบกลับเมื่อ 2017-3-14 22:55
'มึงอย่ากบฎกูเด้อ'

ท่านเตือนด้วยรักจริงๆ นะครับ

Sornpraram

ยกพานครอบครู แล้ว



" มึงอย่ากบฏกู ..เด้อ "

Sornpraram

กฎระเบียบคืออะไร?

คำว่า "กฎ" คือคื ข้อบังคับ ที่อยู่ในความเป็นจริง เพื่อไม่ให้เกิดความเสียหายต่อทรัพย์สินและ ชีวิต  ระเบียบวินัย นั้นเป็นสิ่งซึ่งมีความสำคัญยิ่ง โดยเฉพาะกับนักเรียนหรือเยาวชน อันจะเป็นกำลังอย่างมากในการพัฒนา เพื่อที่จะนำพาประเทศชาติไปสู่ความรุ่งเรืองได้         " ระเบียบวินัย" คือ คุณสมบัติที่สำคัญในการดำเนินชีวิต ความสามารถของบุคคลในการควบคุมอารมณ์ และพฤติกรรมของตนเอง ให้เป็นไปตามที่มุ่งหวัง โดยเกิดจากการสำนึก ซึ่งต้องไม่กระทำการใดๆ อันเป็นผลทำให้เกิดความยุ่งยากแก่ตนเองในอนาคต หากแต่ต้องเป็นสิ่งที่ก่อให้เกิดความเจริญรุ่งเรืองแก่ตนเองและผู้อื่นโดยไม่ขัดต่อระเบียบของสังคมและไม่ขัดต่อสิทธิของผู้อื่น ความมีวินัยในตนเอง สามารถควบคุมตนเองให้ปฏิบัติตนตามระเบียบข้อตกลงของสังคมส่วนรวมด้วยความสมัครใจของผู้ปฏิบัติเอง เพื่อความสงบสุขในชีวิตและความเป็นระเบียบเรียบร้อยของสังคม

Sornpraram

Sornpraram

ช้างสาร งูเห่า ข้าเก่า เมียรัก
ท่านเปรียบไว้ นัก...

Sornpraram

majoy ตอบกลับเมื่อ 2017-4-16 09:10

กวนน้ำให้ขุ่น
         สำนวนนี้โบราณต้องการบอกถึงนิสัยของคนที่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่นเปรียบเหมือนคนที่ชอบยุแยงตะแคงแซะ ทำเรื่องสงบให้กลายเป็นวุ่นวาย มีคำหนึ่งที่ต้องอธิบายเพิ่มเติมให้เข้าใจคือคำว่า “กวน” คือการคนให้เข้ากัน เมื่อเรากวนน้ำ ตะกอนจะนอนก้นทำให้น้ำใส แต่เมื่อใดเรากวนน้ำนั้นอีก ตะกอนที่นอนก้นอยู่ก็จะขุ่นข้นขึ้นมา น้ำก็จะขุ่นดื่มไม่ได้


กินบนเรือนขี้บนหลังคา

         สำนวนนี้เกิดจากเรื่องราวระหว่างคนกับแมว ในสมัยโบราณนั้นผู้คนชอบเลี้ยงแมวไว้ในบ้านด้วยความประสงค์สองอย่างคือ เอาไว้เป็นเพื่อน และเอาไว้จับหนูที่ชอบเข้ามากินข้าวเปลือกที่ใส่กระพ้อม (ที่เก็บข้าวเปลือกไว้ใช้ทำพันธ์สานด้วยไม้ไผ่) เอาไว้ แมวนั้นมีนิสัยแปลก (บางตัว) คือชอบไปถ่ายบนหลังคาบ้าน เวลาฝนตกมาน้ำฝนก็สกปรกใช้ดื่มไม่ได้ จึงเกิดสำนวน “กินบนเรือนขี้บนหลังคา” ขึ้น ความหมายของสำนวนนี้กล่าวเปรียบเทียบกับคนที่เนรคุณ ให้ที่อาศัยพึ่งพิงแล้ว ยังมาสร้างความเดือดร้อนให้อีก


แกว่งเท้าหาเสี้ยน

         สำนวนนี้ มีคำที่จะต้องอธิบายขยายความอยู่คำกนึ่งคือคำว่า “เสี้ยน” หมายถึงเนื้อไม้ที่แตกเป็นเส้นเล็กๆ ส่วนปลายจะแหลมเหมือนหนาม เมื่อตำมือหรือเท้าจะมีความเจ็บปวดต้องบ่ง (แคะหรืองัด) ออกจึงจะหาย สำนวนนี้หมายถึงคนที่ชอบรนหาเรื่องเดือดร้อนใส่ตัว