~ หลวงปู่ย้อย ปุญญมี วัดอัมพวัน ~

Sornpraram

◎ ตะกรุดมหาจักรพรรดิตราธิราช ◎

“พิธีมหาจักรพรรตราธิราช  จัดว่าเป็นมาหาพิธีกรรมที่สำคัญยิ่งที่รวมเอาพิธีกรรมที่สำคัญมาไว้ในมหาพิธีนี้  เช่นพิธีสวดพระปริตรนพเคราะห์  พิธีสวดภาณวาร  พิธีสวดพุทธาภิเศก  พิธีสวดทิพยมนต์  (สวดชัย)  พิธีสวดพระคาถารัตนมาลา  เป็นพิธีที่ได้ประกอบขึ้นในประเทศไทยนับแต่ครั้งกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี  ต้นฉบับเดิมเป็นของวัดประดู่โรงธรรม  กรุงเก่า  เป็นพิธีสำหรับประกอบขึ้นเพื่อสร้างพระยันต์วิเศษ  “มหาจักรพรรตราธิราช”  จารึกลงในแผ่นโลหะทำเป็นแผ่นตะกรุด  ซึ่งประกอบขึ้นด้วยอำนาจ  ของพระพุทธคุณ  พระธรรมคุณ  พระสังฆคุณ
          พิธีนี้เมื่อจะประกอบขึ้นจำเป็นจะต้องอาราธนาพระสงฆ์  และพระเถราจารย์มาร่วมประกอบพิธีเป็นจำนวนมาก  เป็นพิธีที่ถือกันว่าสำเร็จขึ้นจากอิทธิฤทธิ์  และบุญญฤทธิ์ของพระมาหาบุรุษที่ทรงอานุภาพบรรลุถึงสมบัติบรมจักรพรรดิที่แท้จริง  นั่นก็คือ  สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระมหาสาวกเท่านั้น  เพราะท่านสมบูรณ์พร้อมด้วยอริยทรัพย์  และโลกียทรัพย์  ฉะนั้นพิธีนี้เมื่อจะประกอบขึ้นจึงจำเป็นต้องนิมนต์พระคณาจารย์มาให้ได้ครบ  ๑๐๘  องค์โดยสมมติให้เป็นพระวิปัสสิสัมมาสัมพุทธเจ้า  ๒๘  องค์  พระอสีติมหาสาวก  ๘๐  องค์  รวม  ๑๐๘  องค์  ด้วยกัน  เพื่อจะร่วมประกอบพิธีนี้
          นอกจากนั้นก็มีพระพิธีธรรมสำหรับสวดภาณวาร  สวดพุทธาภิเศก  สวดพระทิพยมนต์  และพระคณาจารย์สำหรับนั่งปรกบริกรรมจนกว่าจะสุดสิ้นพิธี เฉพาะพิธีมหาจักรพรรตราธิราชนี้  เท่าที่ทราบจากคำบอกเล่าของท่านเกจิอาจารย์ว่า  เคยได้กระทำขึ้นแน่นอนครั้งหนึ่งสมัยกรุงศรีอยุธยา  คือพระพรหมมุนี  วัดปากน้ำประสพได้สร้างถวายสมเด็จพระนารายณ์มหาราช  และในสมัยรัตนโกสินทร์นี้  ดูเหมือนจะได้กระทำขึ้นครั้งหนึ่งที่วัดประดู่โรงธรรม  ในสมัยสมเด็จพระปิยะมหาราชรัชกาลที่ ๕  อันตะกรุดที่สร้างขึ้นด้วยพระยันต์มหาวิเศษ  “มหาจักรพรรตราธิราช”
หลวงพ่อย้อยเป็นพระภิกษุผู้ทรงศีล บริสุทธิ์ ที่เจริญด้วยเมตตาอย่างยิ่ง ผู้ที่ได้พบท่านมาแล้วคงจะได้เคยเห็นว่าเวลาท่านฉันอาหารไม่ว่าเช้าหรือเพล แทบจะกล่าวได้ว่าทุกเวลาที่ท่านฉันจะมี สุนัขและแมวล้อมรอบตัวท่านและสำรับกับข้าวของท่านจำนวนมาก ท่านไม่เคยไล่ให้หนีออกไปเลย ท่านฉันอาหารไป ท่านก็ให้อาหารสุนัขแมวไปด้วยทุกครั้ง ยุงที่กัดท่านก็ไม่เคยที่กัดท่านไม่เคยถูกไล่หรือตี มีลูกศิษย์จะตีให้ก็ไม่ยอมให้ตีบอกแต่เพียงว่าเขาอิ่มแล้วเขาก็ไป
คุณลักษณะพิเศษอีกอย่างหนึ่งของท่านก็คือ
                    ท่านไม่เคยขัดศรัทธาของผู้ที่ไปหาท่าน ต้องการให้ท่านทำ หรือช่วยอย่างไร ท่านทำให้ทุกอย่าง ท่านมีวิชาอาคมเวทย์มนต์คาถาแต่ใช้ในทางที่ถูกเท่านั้น ช่วยเหลือ,ป้องกันภัย ไม่ว่าจะลงกระหม่อม ทำน้ำมนต์อาบให้ หรือปลุกเสกเครื่องลางของขลังไว้ป้องกันตัวจากภัย อันตรายต่างๆ ที่ถูกผู้อื่นทำใส่ หรือที่เรียกว่า”คุณไสย” ท่านเป็นทำให้ทั้งนั้น ไม่เคยขัดคำขอร้องของผู้ไปหาเลย อีกประการหนึ่งท่านมีประสาทหูเสีย (หูหนวก) จึงมีสมาธิดีกว่าปกติ เพราะไม่สามารถฟังเสียงรบกวนจากบริเวณใกล้เคียง
วัตถุมงคลชิ้นเอก ที่เจ้าคุณพระมหานายก(พระมหาฉลอง ชลิตกิจฺโจ) วัดบวรนิเวศ กรุงเทพมหานคร ลูกศิษย์ในสมเด็จพระญาณสังวรสมเด็จพระสังราชสกลมหาสังฆปริณายก
สมเด็จพระสังฆราชองค์ปัจจุบัน...เล่าให้ฟังว่า ท่านสมเด็จพระญาณสังวร ทรงมีและเคยคาดตะกรุดหลวงพ่อย้อยที่เอวท่านประจำ ตะกรุดมหาจักรพรรดิตราธิราช หรือที่ชาวบ้านเรียกสั้นๆว่า “ตะกรุดมหาจักรพรรดิ” นับได้ว่าเป็นของขลังชิ้นเอกของหลวงพ่อย้อย ปุญญมี...เพราะปรากฏพุทธานุภาพมากมาย เปรียบประดุจแก้วสารพัดนึกทีเดียว...บรรดาผู้ที่มีตะกรุดชนิดนี้ติดตัว ได้เคยเจอประสบการณ์อภินิหารมากมายแตกต่างกันไป
หลวงพ่อย้อยท่านทำตระกรุดชนิดนี้...เฉพาะวันพฤหัสข้างขึ้นเท่านั้น ซึ่งหนึ่งเดือนท่านทำได้ ๒ ครั้งๆละไม่กี่ดอก   โดยทำในพระอุโบสถหลังเก่า วัดอัมพวัน ซึ่งจัดให้มีใบศรีครบเครื่องบริบูรณ์...ถูกต้องตามพิธีไสยศาสตร์ วัสดุที่ใช้ซึ่งจะเป็นทองคำ นาค เงิน ทองแดง หรือทองเหลือง นำมาตัดเป็นรูปจตุรัส มีความยาวประมาณ ๔ นิ้วเศษ...ตีเส้นตารางบนแผ่นโลหะ แล้วลงอักขระขอมตามลำดับแบบการเดินของม้าหมากรุกโบราณของไทย ลงให้ได้ครบ ๒๑๖ ช่องโดยไม่ให้ผิด จึงจะเป็นมหาจักรพรรตราธิราช ลงจารกว่าจะได้อักขระแต่ละตัว...อักขระเพียงตัวเดียว...ต้องเรียกสูตรกี่คาถา ลงจาร ๒๑๖ ตัว...เรียกสูตรกี่คาถา...ฝากท่านผู้รู้พิจารณาดู ถ้าลงผิดหรือลงไม่ครบ ๒๑๖ อักขระจะใช้ไม่ได้ ก็ไม่เรียกเป็น “มหาจักรพรรตราธิราช”
เมื่อลงเสร็จจะนำมาปลุกเสกอีกครั้งหนึ่ง..เมื่อท่านพิจารณาว่าใช้ได้แล้วจึงนำออกแจกลูกศิษย์ได้ ท่านพิถีพิถันกับการทำตระกรุดมาก...ก่อนหน้าที่ท่านทำตะกรดมหาจักรพรรตราธิราชนี้ ทั่วประเทศไทยดูเหมือนจะมีหลวงพ่อย้อย ปุญญมี เพียงองค์เดียว ที่ทำตระกรุดมหาจักรพรรตราธิราชได้...เพราะเคยปรากฏว่ามีอาจารย์ผู้ทรงคุณวุฒิหลายท่าน ได้เคยทำ...ปรากฎว่าลงได้เพียง ๑๐๘ อักขระ คือครึ่งเดียว ซึ่งไม่เรียก “มหาจักรพรรตราธิราช”
ท่านสร้างตลอดเรื่อยมา มาหยุดทำเมื่อปี ๒๕๒๑ เนื่องจากการทำตะกรุดมหาจักรพรรดิตราธิราชใช้พลังมากเสมอๆ หลังจากวันที่ท่านทำตะกรุดท่านจะอ่อนเพลียทุกครั้ง จนบางครั้งไข้ขึ้นเสมอๆ ดังนั้นตะกรุดนี้จึงเป็นของที่ทำยากมากๆ ดังที่ท่านพูดเสมอๆว่า
“เก็บรักษาให้ดีนะ...มันทำยาก”
หลวงพ่อย้อย วัดอัมพวัน
เรื่องเล่าชาวสยาม

Sornpraram