ครูอาจารย์ พระเกจิ

Sornpraram

Metha ตอบกลับเมื่อ 2019-8-12 21:56

“ถ้าจะกินเนื้อ เวลาสับก็ต้องติดเขียงบ้าง”


หลวงพ่อคูณ ปริสุทฺโธ ท่านสอนธรรมะด้วยความเปรียบง่ายๆ


และยังปฏิบัติตนให้ดูตลอดชีวิตสมณเพศ

คราวหนึ่งลูกศิษย์ถามหลวงพ่อว่า วัดบ้านไร่มีผลประโยชน์มากมาย


แต่ละวันมีเงินไหลเข้ามหาศาล หลวงพ่อไม่เกรงรั่วไหลหรืออย่างไร

หลวงพ่อตอบทำนองว่า ถ้าเราจะกินเนื้อเวลาสับก็ต้องติดเขียงบ้าง ทำเอาศิษย์อึ้งไปตามๆกัน


คำตอบของหลวงพ่อบอกให้รู้ว่าท่านรู้เส้นทางเงินในวัดว่าเป็นอย่างไร


และเหนือกว่านั้นคือท่าน “เมตตา” ไม่ถือสาหาความผู้ได้ประโยชน์จาก “เนื้อติดเขียง”

พร้อมกับธรรมะที่สื่อออกมาง่ายๆ ท่านยังปฏิบัติตนให้ดู ท่านพูดอย่างไรก็ทำอย่างนั้น


อย่างการสละเงินเพื่อสาธารณกุศล แต่ละปีท่านบริจาคไปจำนวนมหาศาล


ใครถามเรื่องใช้เงินท่านก็ตอบว่า “เงินให้กูใช้ ไม่ใช่เงินใช้กู”


คล้ายหลวงพ่อจะบอกว่า “เงินเป็นทาสกู กูไม่ได้เป็นทาสเงิน” นั่นเอง

Sornpraram

เวลาที่ลูกค้ามาซื้อก็แค่บอกว่าอยากได้เนื้อส่วนใด สันใน (เนื้อที่นุ่มที่สุดและแพงที่สุด) สันนอก (เนื้อที่นุ่มรองลงมา)

เนื้อน่อง (หรือเนื้อลายที่ลวกแล้วจะกรอบกรุบหรือเอาไปตุ๋นก็เคี้ยวหนึบดี)

เนื้ออก (ที่เรียกอีกอย่างหนึ่งว่าเนื้อมะพร้าวเพราะจะเป็นก้อนกลมๆ ขนาดลูกมะพร้าว)

เนื้อตะโพก (ใช้ในแกงต่างๆ เพราะมีปริมาณมากและเนื้อสวยพอประมาณ ค่อนข้างเหนียว แต่ถ้าเอาไปเคี่ยวก็จะอร่อยมาก)

เนื้อคอ เนื้อเอว แต่ที่แม่ของผู้เขียนชอบซื้อก็คือเศษเนื้อที่วางกองอยู่ข้างเขียง

ที่จริง “เศษเนื้อข้างเขียง” เหล่านี้ไม่ใช่เนื้อเลวหรือเนื้อเสีย คือเป็นเนื้อสดเหมือนกัน


เพียงแต่มีขนาดเล็กไปบ้าง ชิ้นไม่สวยบ้าง มีส่วนประกอบอื่นติดมาบ้าง

เช่นเส้นเอ็นหรือพังผืด แต่ที่เป็นจุดเด่นก็คือราคาถูก ส่วนใหญ่พ่อค้าข้าวแกงเฉพาะอย่าง

เช่น ข้าวสตูเนื้อ กะหรี่เนื้อ หรือก๋วยเตี๋ยวเนื้อเปื่อย จะมาเหมาไปทำของดังกล่าวขาย เพราะช่วยประหยัดต้นทุนได้มาก