“ครูบาศรีวิชัยท่านเทศน์น้อย แต่รู้จักความนึกคิดของผู้คน รู้ได้ใกล้ไกล เจริญแต่คาถานี้เลยอิติปิโสฯอยู่เป็นนิจ ทีแรกครูอาจารย์มั่น (ภูริทตฺโต) จะสอนวิปัสสนากรรมฐานบอกอุบายธรรมให้ แต่เมื่อท่านเจ้าคุณพระอุปัชฌาย์ท่านให้พิจารณาจึงรู้ได้ว่า ยังไม่อาจที่จะบรรลุมรรคผลได้ แต่จักได้ด้วยตนของครูบาเจ้าเอง เป็นอิติปิโสฯ ได้เอง"
“พวกยางปะเก่อ พวกมูเซอ คนภูเขา แห่กันมาทำบุญกับครูบาศรีวิไชย เอาเงินเหรียญใส่กระบอกไม้ไผ่ไม้เฮี้ยะ เต็มกระบอกอัดปากกระบอก แล้วเอามาถวายครูบาศรีวิไชย..
“พวกสูแบกอะไรมา"
“กระบอกเงิน”
“เอามาดูดู๊”
พวกเขาเปิดปากกระบอกออกแล้วก็เทเป็นกองๆ
“เอามาถวายบูชาครูบาเจ้าตนบุญของหมู่ตูข้า
สุดแท้แต่จะทำอันใด”
ครูบาศรีวิไชย เป็นพระโพธิสัตว์ บำเพ็ญมาอย่างรวยอุตมลาภ ชาติชีวิตนี้ไปไหนมาไหนก็มีผู้คนแห่แหนเอาเงินเอาปัจจัยทั้ง ๔ มาทำบุญให้ทาน
เพิ่นก็เอาไปสร้างวัดได้หลายร้อยวัด ทั้งบูรณะปฏิสังขรณ์และทำขึ้นมาใหม่ก่อสร้างร่างแปลนแต่เช้าจนค่ำคืน นั่งปันพรให้แก่ผู้เอาเงินมาให้ถวายทาน..
สอนผู้คนชาวบ้านให้ถือศาสนารักษาศีล ๕
ศีล ๘ สอนคนก็สอนจี้ลงไปที่ใจ เพิ่นภาวนาเก่ง
รู้ใจผู้คนหลายอย่าง ตายแล้วยังลุกขึ้นมาสร้างสะพานข้ามแม่น้ำปิง ได้แล้วเสร็จ
พระภาคเหนือรังเกียจเพิ่นมาก แต่พอเพิ่นจาก
ไปตุ๊คนใด๋ก็อ้างว่า..
“ข้าลูกศิษย์ครูบ๋าเจ้า”
“ข้าก็ลูกศิษย์ครูบ๋าเจ้า”
#ธรรมะประวัติ..
[หลวงปู่จาม มหาปุญโญ] "ผู้มากมีบุญ"
***********************************
กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนาบุญท่านเจ้าของผู้ถ่ายภาพนี้ พร้อมทั้งผู้ที่มีส่วนร่วมในการเผยแผ่โอวาทธรรมนี้ ทุกๆท่าน.. สาธุ. 
โพสต์ 2019-11-14 19:44
บุ๊คมาร์ก
