ฆราวาสจอมขมังเวทย์ # พ่อเที่ยง น่วมมานา

Metha

อาจารย์ฟ้อน ดีสว่าง

อาจารย์ฟ้อนพื้นเพท่านเป็นชาวพระนครศรีอยุธยา ถ้าจำไม่ผิดคืออำเภอนครหลวง ประวัติท่านเท่าที่ทราบท่านเคยได้มาบวชอยู่วัดสระเกศ (ภูเขาทอง) แต่ท่านออกจะร้อนวิชาซักหน่อย ภายหลังลาสิกขาออกมาแล้วใด้มาโปรดลูกศิษย์อยู่ที่บ้านพัก แถวฯสะพานเหลือง (เลยหัวลำโพงมานิดนึง)

เมื่อก่อนท่านจะดังมากคือวิชาประสะเลือด คือเอาเลือดจากลิ้นของท่านนั้นนำมาสักอักขระและลงผ้ายันต์ให้ศิษย์ ติดตัวไปรบ สงครามส่วนมากจะรอดกลับมาทั้งนั้น ส่วนวิชาฝังเข็มท่านก็ฝังเช่นกันแต่ฝังด้วยเข็มเย็บผ้าธรรมดา ใช้อำนาจจืตฝังเข้าไปในร่างกายผู้ที่ปราถนาจะรับเข็มจากท่านครับ

ภายหลังที่ท่านถึงแก่กรรมลูกศิษย์ใด้ทำการฌาปนกิจท่านที่ วัดบึงพระอาจารย์ จังหวัดนครนายก

ศิษย์ที่สืบทอดวิชามาจากท่าน บอกตามตรงว่า ผมไม่ทราบ เห็นมีคนเอาชื่อท่านไปอ้างมากมาย ก็ช่างทำกันไปใด้

แต่อยากรู้จริงฯ ลองกราบนมัสการถาม พระอาจารย์หนุ่ม วัดบางแวก ดูครับ ถ้าท่านเมตตาตอบคุณก้อจะทราบเอง

อาจารย์ลำเจียก จันคง (อ.เจียก โพธิ์ดำ)

วัดบัวขวัญ ถนนงามวงศ์วาน จังหวัดนนทบุรี สมัยช่วง 20-30 ปีก่อน ท่านมีศิษย์เป็นในย่าน เมืองนนทบุรี และในกรุงเทพก็มีเยอะ สัญลักษณ์คือรูปโพธิ์ดำ ที่ท้องแขน ปัจุบันอาจารย์เจียกได้ถึงแก่กรรมไปแล้วครับ

อาจารย์หนู ทองศิริ (อ.หนู ดำเนิน)

อาจารย์หนู ดำเนินท่านนี้สำนักท่านอยู่แถววัดท่าสุวรรณ ประวัติคร่าวฯว่าท่านเป็นศิษย์ของหลวงพ่อชุ่ม วัดราชคาม พระผู้ทรงอภิญญารูปหนึ่งของจังหวัดราชบุรี คิดว่าเพื่อนๆพี่น้อง คงเคยเห็นกันบ้างสำหรับรอยสักรูปธงข้างหู นั่นแหละครับสัญลักษณ์ของครูหนู ดำเนิน ตะกรุดของท่านคนราชบุรีเล่นหาไม่ต่างจากของพระเกจิเลยครับ

Metha

ขอย้อนกลับไปไกลซักหน่อย พ่อรอด แห่งทุ่งบางกะปิ

ท่านเรียนวิชามากับหลวงปู่ปาน วัดมงคลโคธาวาส จังหวัดสมุทรปราการที่ทำเขี้ยวเสื้อแกะกระโดดออกไปกินเนื้อหมูสดหน้าวัด รัชกาลที่ 5 ทรงเลื่อมใสมากครับมี บันทึกในหนังสือเสด็จประพาสต้น เมืองปราจีนบุรี

ชาวบ้านแถบวัดจะเรียกพ่อรอดว่า เสือใหญ่

หลังจากพ่อรอดอยู่เรียนวิชากับหลวงปู่ปานจนเจนจบ

พ่อรอดก็มาเปิดสำนักอยู่ที่บางกะปิ ลูกศิษย์ลูกหาเยอะครับ

ถ้าเอยชื่อเกจิอาจารย์ในยุคหลังที่มีรอยสักพ่อรอดนี้ก็เยอะมากมาย เช่น

พระอาจารย์อ๊อด วัดสายไหม

หลวงพี่ญา วัดนางเหลียว

หลวงพ่อนพวรรณ วัดเสนานิมิต

อาจารย์ทอง ตลาดพลู เป็นต้น

จริงๆยังมีอีกหลายท่านนะ ที่ผมไม่สารถพูดออกอากาศได้

ทางเข้าสำนักพ่อจำลอง สุขแสงจันทร์ อยู่ลึกเข้าไปในริมคลอง 13 อยากจะไปก็ต้องมุมานะกันสักนิด

เพราะรถเมล์มีแต่ก็ต้องเดินไปอีกสักกิโลสองกิโล

ใครมีรถส่วนตัวก็ไปง่ายหน่อย

ผมขอแนะนำว่าเป็นรถกระบะจะดีมาก

เพราะถนนทางเข้าบ้านพ่อจำลอง ตลอดทางนี้หลุมเยอะครับ

สำนักพ่อจำลองอยู่ติดถนน บรรยากาศดีธรรมชาติสุดๆ

หลังบ้านเป็นทุ่งนา บ้านพ่อจำลองเลี้ยงสัตว์ไว้นานา ๆชนิด

ทั้งไก่แจ้ สุนัขสามสี่ตัว แมวก็มีผมไปถึงตอนประมาณเก้าโมงครึ่ง เห็นมีคนมารอก่อนหน้าอยู่สองคน เจอคุณแม่ท่านบอกว่า รอแป๊บนะ พ่อสวดมนต์ก่อน

พ่อจำลองก็เดินออกจากบ้านมายังหน้าโต๊ะหมู่บูชา จุดธูปเทียน กราบพระ นั่งสวดอยู่นานสองนานครับ หน้าโต๊ะหมู่นี้ มีรูปปั้นปู่รอด สุขแสงจันทร์เหมือนคนจริงๆ

ประมาณยี่สิบนาทีผ่านไป พ่อก็เรียกผมเข้าไป ถามว่า ยังไม่เคยมาสักที่นี้ใช้ไหม ต้องยกพานครูถวายตัวเป็นศิษย์ก่อน ในพานก็มีทั้งดอกกล้วยไม้ เหล้าขาว บุหรี่ ธูปเทียน โดยคุณย่าเป็นคนจัดให้ครับ ค่าพานครู 112 บาท แยกเป็นดังนี้

( คุณย่าท่านเป็นคนบอกครับ )

ค่าครูดังเดิม 12 บาท อีก 100 เป็นค่าดอกไม้ ธูปเทียน บุหรี่ 1 ซอง และเหล้าขาวอีก 1 ขวด ทำตามแต่โบราณตั้งแต่สมัยปู่รอดในการรับลูกศิษย์ เสร็จสรรพผมก็ยกพานครูไปถวายตัวเป็นลูกศิษย์กับพ่อจำลอง ต่อหน้ารูปปั้นปู่รอด สุขแสงจันทร์ ตอนนั้นขนลุกเลยครับ

เมื่อถวายตัวเป็นศิษย์เรียบร้อย ก็ถึงคราว ฉึก ฉึก กันละที่นี้

ผมก็ถอดเสื้อเตรียมพร้อมรับวิชา วันนี้ผมไปสักน้ำมันครับ

น้ำมันที่พ่อสักให้นี้ท่านว่าเป็นน้ำมันว่านที่เสกเรียบร้อย

พ่อจำลองก็เริ่มสัก หยิบเข็มยาวปากแหลมขนาดใหญ่มา จุมหมึกดำ ลงอักขระเลขยันต์ให้ โดยยันต์แรกเป็นยันต์ครูลงที่กลางหลัง

ขณะสักพ่อก็สวดบริกรรมคาถาไปตลอดเวลา

ได้ยินเป็นคำๆ ที่จำได้ก็ พุธ ธะ สัง มัง คะ ลัง โล เก มิ

ประมาณนี้ ผมก็พยายามจำอยู่แต่หลังที่โดน

แทงด้วยเข็มแหลมๆมันทำให้สมาธิในการจำผมแตก

ก็ได้แต่พนมมือตั้งสมาธิหลับตาครับ

สักด้านหลังเสร็จ

พ่อจำลองก็บอกให้ผมหันหน้าพนมมือพร้อมทั้งให้ก้มหัวลง

จะลงยันต์กระหม่อมให้ ที่นี้ละเจ็บของจริงครับ

ยิ่งตรงกลางเจ็บจี๊ดมาก ผมหลับตาปี๊น้ำตาแทบเล็ด

ลงกระหม่อมเสร็จ พ่อจำลองก็บอกว่ารับเป็นศิษย์เรียบร้อยแล้วนะ

วันนี้จะสักอะไรต่อละ ผมก็บอกว่าอยากได้จิ้งจกครับ

ท่านก็ให้หันหลังพนมมือ ลงจิ้งจกให้ผมหนึ่งตัว ท่านบอกว่าเป็นจิ้งจกดำ

พอลงเสร็จท่านก็เสกเลย พ่อจำลองบอกให้นั้งหันหลัง

แล้วพ่อจำลองก็เอามือของท่านสองข้างมาจับที่เอวผม

เสกไปสักพักก็เป่า แล้วเสกต่อแล้วก็เป่า

ครั้งสุดท้ายท่านเอามือสองข้างตีเบาๆ ที่เอวสามครั้ง

เบาพวดดดดดยาวๆ เป็นอันเสร็จพิธี ครับ

*แฟนเพจท่านใดสนใจฝากตัวเป็นศิษย์ที่อยู่ตามนั้นเลยครับ

Metha

อาจารย์ถวิล ตลิ่งชัน (ฆราวาส)

เมื่อประมาณ ช่วง 20 กว่าปีที่แล้ว ผู้ที่ชื่นชอบรอยสักอักขระในเขต กทม และปริมณฑล ฝากตัวเป็นศิษย์กับพ่อถวิลท่านนี้มาก รวมทั้งพระอาจารย์อภิญญา วัดบางพระ ด้วย ที่เป็นศิษย์ในสำนักนี้

ศิษย์ที่ท่านครอบวิชาให้มีมากหลายคนแต่ที่ทราบแน่ชัดคือ พระอาจารย์หน่อย วัดนก เขตภาษีเจริญ กรุงเทพมหานคร

อาจารย์รอด บางกะปิ (พ่อบุญรอด สุขแสงจันทร์)

แน่นอนเช่นกันครับ อาจารย์รอดท่านนี้หากอยู่ในแวดวง สักยันต์ คาถาอาคมแล้วไม่รู้จักคงเป็นไปไม่ใด้

อาจารย์รอดหรือพ่อบุญรอดนี้ท่านเป็นศิษย์ของหลวงพ่อปาน วัดคลองด่าน สมุทรปราการ ผู้สร้างเสืองาแกะอันดับหนึ่งของวงการ สมัย 30-40 ปีที่แล้วลูกศิษย์พ่อรอดมีเยอะมาก มาถึงทุกวันนี้ก็ยังเห็นไม่น้อย หากท่านไม่ขลังหรือไม่มีดี ผมว่าคงไม่มีคนศรัทธาฝากตัวเป็นศิษย์ขนาดนี้หรอกครับ สมัยก่อนหรือสมัยนี้หากเห็นยันต์นะที่ลูกกระเดือก รู้ใด้เลยว่า ศิษย์พ่อรอด แนนอนครับ ศิษย์ของพ่อบุญรอดที่รับวิชามาสืบทอดต่อก็มี….

-อาจารย์จำลอง สุขแสงจันทร์ ตอนนี้ท่านเปิดสำนักอยู่ที่ อำเภอหนองเสือ จังหวัดปทุมธานี (ลูกชายปู่รอดแท้ฯ)

-ส่วนที่สำนักเดิมของพ่อรอดยังมีสักอยู่เหมือนกันคือ ท่านอาจารย์หลำ ครับ (ซอยนวมินทร์ 90 เขตบึงกุ่ม กทม)

ยันต์ที่เป็นสัญลักษณ์คือ จิ้งจก,เสือสมิง และมียันต์ครูคือนะ ที่ลูกกระเดือก

อาจารย์ทอง สนธิรอดเคยรับการสักมาจากพ่อรอดด้วยเหมือนกันครับ

(ประสบการณ์ผู้ที่เคยฝายตัวเป็นศิษย์สายพ่อบุญรอด)

สักยันต์ที่สำนักพ่อจำลอง สุขแสงจันทร์มาครับสำนักอยู่ที่หนองเสือ คลอง 13 ผู้เฒ่าผู้แก่แถบบางกอกยุคเก่าคงจะพอคุ้นชื่อ พ่อรอด บางกะปิ ท่านเป็นอาจารย์สักตั้งแต่สมัยกบฏอั้งยี่และพ่อจำลองที่ผมไปสักมาในวันนี้ ก็เป็นศิษย์สายตรงของท่านยันต์ธงข้างหู จิ้งจกดำ และ นะลูกกระเดือก คือสัญลักษณ์ของสำนักนี้ เห็นปุ๊บนี้รู้ทันที