หินที่มีค่า
วันนี้ขอนำเสนอบทความธรรมะคติสอนใจ เป็นแนวนิทานธรรมะเพื่อผู้อ่านจะได้นำไปเป็นแนวทางในการใช้ชีวิตประจำวันได้ ธรรมะคติสอนใจ เรื่อง….เราเป็นหินที่มีค่า…..วันหนึ่งเณรน้อย มาหาพระอาจารย์ “พระอาจารย์ถามว่า คุณค่าในตัวเจ้าคืออะไร ”เณรน้อยตอบไปว่าไม่รู้ครับ พระอาจารย์จึงบอกว่า เจ้าจงไปที่สวนหลังวัด เก็บก้อนหินก้อนใหญ่มา 1 ก้อน แล้วเอาไปวางขายที่ตลาดถ้ามีคนถามราคา เจ้าอย่าไม่ตอบ แค่ชู 2 นิ้ว ถ้าเขาต่อรองอย่าขาย เอากลับมา อาจารย์จะบอกเองว่าคุณค่าในตัวของเจ้าคืออะไรhttps://www.reunglaochaosiam.com/wp-content/uploads/2018/04/index-1.jpgวันรุ่งขึ้น เณรน้อยอุ้มหินไปวางขายที่ตลาด คนจ่ายตลาดเดินผ่านไปผ่านมา ต่างแปลกใจ มีแม่บ้านเดินมาถาม “ก้อนหินขายเท่าไหร ?”เณรน้อยชู 2 นิ้ว “แม่บ้านว่า 2 เหรียญเหรอเณร” เณรน้อยสั่นหัว แม่บ้านบอกราคาไปอีกว่า“งั้นก็ 20 ก็ได้ จะได้เอาไปทับผักกาดดอง” เณรน้อยคิดในใจ “แม่เจ้าโว๊ย หินไร้ค่านี้ขายได้ตั้ง 20 เหรียญ บนเขาวัดข้ามีเยอะแยะ เณรน้อยก็ไม่ขายตามที่พระอาจารย์บอก แล้วไปพบพระอาจารย์อย่างดีใจhttps://www.reunglaochaosiam.com/wp-content/uploads/2018/04/hqdefault-3.jpgเณรน้อยบอกอาจารย์ว่า“อาจารย์ วันนี้มีแม่บ้านคนหนึ่งให้ราคา 20 เหรียญ จะซื้อหินของข้า อาจารย์บอกได้หรือยังว่าคุณค่าในตัวของข้าคืออะไร” อาจารย์ตอบว่า“ไม่ต้องรีบ พรุ่งนี้ เอาไปวางไว้ในพิพิธภัณฑ์ ถ้ามีคนถามราคา ไม่ตอบพูด แค่ชู 2 นิ้ว ถ้าเขาต่อรองอย่าขาย เอากลับมา แล้วมาคุยกันใหม่”https://www.reunglaochaosiam.com/wp-content/uploads/2018/04/%E0%B8%81%E0%B8%94%E0%B8%81%E0%B8%AB%E0%B9%80%E0%B8%81%E0%B8%94%E0%B9%80%E0%B8%81%E0%B8%94%E0%B9%80%E0%B9%89%E0%B8%94%E0%B9%89.jpgวันต่อมา ใน พิพิธภัณฑ์ มีจีนมุงล้อมวง คุยกันเองว่า “หินธรรมดาก้อนหนึ่ง มีค่าอะไรมาอยู่ในพิพิธภัณฑ์” มาวางไว้ในพิพิธภัณฑ์ได้ มันก็ต้องมีคุณค่าของมัน แต่เราอาจจะไม่รู้ตอนนี้ มีคนโผล่มา ตะโกนถามเณรน้อยว่า “เณรน้อย หินก้อนนี้ชายเท่าไหร่ ”เณรน้อยชู 2 นิ้ว “200 เหรียญ?” เณรน้อยสั่นหัว“งั้นก็ 2000 แล้วกัน กำลังหาหินไปแกะสลักพระพุทธรูป” เณรน้อยตกใจ มากกว่าเมื่อวานอีก ก็ไม่ขายตามที่พระอาจารย์บอก ไปพบพระอาจารย์ด้วยความดีใจ เณรน้อยบอกอาจารย์ว่า “อาจารย์ วันนี้มีคนให้ราคา 2000 เหรียญ จะซื้อหินของข้า วันนี้อาจารย์ต้องบอกข้าแล้วนะว่า คุณค่าในตัวของข้าคืออะไร” อาจารย์หัวเราะชอบใจแล้วบอกไปว่า “พรุ่งนี้เอาไปที่ร้านขายวัตถุโบราณเหมือนเดิม แล้วเอากลับมา ครั้งนี้ อาจารย์บอกคำตอบเธอแน่ๆ“https://www.reunglaochaosiam.com/wp-content/uploads/2018/04/d8ce4d16-b9cc-4425-99ff-5287541ce924.jpgวันต่อมา เณรน้อยเอาหินไปที่ร้านขายวัตถุโบราณ ก็ยังมีคนมามุงดู มีคนพูดว่า นี่มันหินอะไรว่ะมาจากถิ่นไหน ของราชวงศ์ไหน ใช้ทำอะไรสุดท้ายมีคนมาถามราคา “ เณรน้อย หินก้อนนี้ชายเท่าไหร่ ?”เณรน้อยชู 2 นิ้ว “20,000 เหรียญ?” เณรน้อยตกใจอ้าปากค้าง อุทานเสียงดัง “หา” คนนั้นนึกว่าตัวเองให้ราคาต่ำไป ทำให้เณรน้อยรมณ์เสียแก้ไขทันทีว่า “ไม่ๆๆ ข้าพูดผิด ข้าจะให้เจ้า 200,000” เณรน้อยได้ยินดังนั้น อุ้มหินวิ่งหนีกลับไปบนเขาหาพระอาจารย์ทันที พูดกับอาจารย์แบบกระหือกระหอบว่า “อาจารย์ครั้งนี้เรารวยแล้ว มีโยมจะให้ราคาเรา 2 แสน เพื่อซื้อหินก้อนนี้ อาจารย์บอกได้หรือยังว่าคุณค่าในตัวของข้าคืออะไรกันแน่ ?”https://www.reunglaochaosiam.com/wp-content/uploads/2018/04/okmrc2gazK65ui81hR6-o.jpgอาจารย์ลูบหัวเณรน้อย พูดด้วยน้ำเสียงเอ็นดูว่า “เจ้าหนูน้อย คุณค่าในตัวเจ้าก็เหมือนหินก้อนนี้ ถ้าวางตัวเองในตลาดสด เจ้าก็มีค่า 20 ถ้าเอาตัวเจ้าไปวางไว้ในพิพิธภัณฑ์ เจ้าก็มีค่า 2000 ถ้าไปอยู่ในร้านขายวัตถุโบราณ เจ้าก็มีค่า 2 แสน เวทีชีวิตต่างกัน ตำแหน่งวางตัวต่างกัน คุณค่าของคนก็เปลี่ยนไป” แล้ววันนี้เราเป็นหินที่ถูกวางไว้ที่ใด…!!!บทความนี้เผยแพร่เพื่อเป็นการศึกษาธรรมะคติสอนใจ…สาธุที่มาจากภาพแห่งสยาม{:6_200:}{:6_200:} {:6_200:}
หน้า:
[1]